Winter onder de evenaar

Klamme tenen en verkleumde ochtendvingers. Het zal wel met mijn bloedsomloop te maken hebben want winter kan je dit amper noemen.

Het is druk in OZZYWOOD. Toch stromen de dollars nog niet binnen; volgens bevriende producenten kan dat nog wel even duren. Maar het leven is nog steeds zo mooi als Amanda. Vanwege die drukte: een relatief korte brief met veel prentjes. Op de achtergrond speelt THE SCENE 'BLAUW'.

WINTER ONDER DE EVENAAR

Hartje winter in Sydney: de ramen van de restaurants wijd open, de terrasjes staan buiten. We genieten nu al zo'n drie weken non-stop blue sky met middagtemperaturen rond de 17-20*C. Helaas hebben de huizen zelden centrale verwarming en een straalkacheltje brandt op volle toeren om de tenen en vingers soepel te houden want de dagen zijn kort en de nachten koud. Klik hier voor het weer in Sydney op dit ogenblik)

CRIME IN THE CITY - DE ANDERE KANT VAN DE MEDAILLE

Sydney is de mooiste stad ter wereld. Maar het blijft een metropool met de nadelen van de grootstad. Bij zonsondergang hangt de smog vaak zichtbaar boven de westelijke buitenwijken. Er bestaat een ernstig drugprobleem: enkele weken geleden zag ik op straat voor het eerst met eigen ogen een jonge vrouw wier beide armen volledig doorprikt waren. Dat weekend werd er op 100m van diezelfde plaats een man doodgeschoten en daags voordien waren er al twee doden gevallen bij een afrekening in het milieu. Vooral Libanezen en Viëtnamezen zwaaien hier de plak. En vorig weekend werd er bij klaarlichte dag in Amanda's auto ingebroken.

CINEMA DOWN UNDER

Vorige jaar sloot Dominique Deruddere het Sydney Film Festival af met EVERYBODY FAMOUS. Maar mijn mede-festivalgangers bleken zich daar afgelopen maand niets van te herinneren. In juni bracht ik twee weken door in het prachtige kader van het glorieuze Sydney State Theatre om er zo'n 35 nieuwe films te degusteren.


Scorsese's IL MIO VIAGGIO IN ITALIA - een 4-uur durende documentaire over de Italiaanse cinema tot Fellini - was één van de onbetwiste hoogtepunten. De docu's waren over het algemeen erg sterk, zoals het soms spookachtige BELLARIA over Weense oudjes die dagelijks de realiteit ontvluchten in vooroorlogse cinema vol edele ariërs en heimat-liedjes en GEORGIA GIRL, een hartverwarmende film over Georgina Beyer, het transseksuele parlementslid in Nieuw-Zeeland.

HAMILTON ISLAND

U begrijpt dat ik na twee weken stilzitten in het donker toe was aan serieuze rehabilitatie. We vlogen daarom voor enkele dagen naar Hamilton Island, een paradijselijk eiland op het Groot Barrièrerif waar ook George Harrison nog een optrekje had. Amanda organiseerde één en ander in het geheim, wellicht een stuiptrekking van haar vorige leven als reisagent. Ik herinner me volstrekt niets meer van wat we daar op dat eiland precies hebben uitgevoerd maar op het uittreksel van de kredietkaar verschenen allerlei exotische namen van restaurants en wijn-bars.


HARBOUR LIFE

Als je een snelle internet-verbinding hebt, kan je een foto-reportage bekijken van onze eerste draaidag voor HARBOUR LIFE, een documentaire reeks over mensen die leven en werken op Sydney's beroemde stuk water.


Meer foto’s, ditmaal een schitterend mini-portret van Sydney in 8 foto's, courtesy Robin Van Bambost. Robin was hier in de zomer, toen het weer zwaar en zwoel was.


En als je nog met een gewone 56Kb modem sukkelt, zijn er altijd mijn amateur-videoprentjes:

REAL ESTATE

Na meer dan 6 maand zoeken en na 3 droomhuizen om diverse redenen aan onze neus te zien voorbij gaan, lieten we verder niet ons hart maar ons verstand spreken. Het resultaat: we zijn nu de eigenaars van 2 soliede huurhuizen en een monsterlijke hypotheek. Intussen blijven we zelf huurders. Even ter situering:


X: Het Sydney Opera House, ten noordoosten van het centrum. De Harbour Bridge is de groene oversteek onder de 'K' van Kirribilli.

1: 424 Darling Street in Balmain, waar we na 9 maand onze koffers pakken.
2: 75 Carlisle Street in Leichhardt. Dringend huurders gezocht.
3: 18 Lincoln Street in Stanmore, nog tot januari verhuurd aan een KODAK-executive.
4: 3 Avona Avenue, ons nieuwe (huur)adres vanaf 19 juli, met schitterende skyline-gezichten. Wacht tot de volgende nieuwsbrief.


Gisteravond gingen on-officieel en onder de striktste geheimhouding de besprekingen van start tussen Amanda en haar collega Ray over het opzetten van een eigen makelaars-kantoor. Plaats van komplot: The Spotted Cod, ons favoriete visrestaurant op 45sec van onze deur. Ray heeft meer dan 35 jaar ervaring en hij is net als Amanda hogelijk ontevreden over de slome gang van zaken in hun huidige kantoor. De twee kunnen buitengewoon goed met elkaar opschieten en dreigen straks in een mum van tijd de 'Inner West' (ruwweg het Zuid-Westelijke quadrant op het kaartje hierboven) te veroveren. Ze overwegen om te opereren vanuit Leichhardt, - Sydney’s Little Italy - een erg prettige buurt met een gezonde groei in het vastgoed en weinig plaatselijke makelaars. Vervolg in Nieuwsbrief 7.

EN TENSLOTTO

Otto maakt het uitstekend, ondanks het feit dat hij intussen zijn mannelijkheid kwijt is. Daar merk je overigens niks van. Hij is nog steeds dezelfde opgewekte en ondeugende vlegel. Tijdens één van de recente uitjes naar Elkington Park (zie vorige brief), heeft hij een nieuwe geneugte ontdekt... Wanneer ik mijn rug durf te draaien, verdwijnt hij meteen naar het water aan de voet van de rotsen, voor een partijtje zwemmen. Alsof het in zijn genen zit: Airedale terriers werden vroeger getraind om otters te vangen.