OZZYWOOD Films

We hebben de winter in Italië doorgebracht. Leichhardt is Sydney's 'Little Italy' en daar wonen we nu. Pizza's, de Vespa's en de Jumbo's vliegen er laag. Afgezien daarvan: een prima plek.

Alan Martin, een ouwe kennis uit London vroeg onlangs "Do you guys know we're having a heat wave here?". We weten het allemaal: Justine versloeg Kim, Jan en Stef gingen de VTM, Rudolf Mestdagh regisseert straks een langspeelfilm, Chris Craps/Jean-Claude Van Rijckeghem veroveren de wereld met hun scenario's en Erik Van Looy gaat met ALZHEIMER naar het 30ste Filmfestival van Gent. Producent Provoost viert trouwens TWINTIG jaar filmproductie... (en we moeten nog altijd die online dogfight aangaan, Erwin!).


Dat allemaal terwijl Karel Segers nog zit te rommelen met kortfilmpjes. But make no mistake: sommige mensen doen dat al jaren met succes! Anyway. Hier is wat OZZYWOOD deze dagen onledig houdt:

LOVESONG (drama, 15mins, wr/dir: Robert Lorrigan, prod: OZZYWOOD Films)

Bijna 'completed'. Volgende week krijg ik de master-cassette in handen voor televisie en filmfestivals. Het is een prachtstuk geworden, met name dankzij het schitterende camerawerk van vriend Mark Lapwood en de briljante score van Caitlin Yeo. Met nogmaal mijn eindeloze dank voor de lezers van deze Nieuwsbrief die financieel hebben bijgedragen. Hun namen sieren de eindgeneriek van de film. Nu volgt de festival-campagne: de film gaat in de komende maanden naar 's werelds meest vooraanstaande filmfestivals. Duimen, SVP!

AEROSOL (drama, 8mins, wr/dir: Wojciech Wawrzyniak, prod: OZZYWOOD Films)

Het verhaal van een man en een mier, ergens op een onbestemde locatie in een niet nader bepaald tijdperk. Denk METROPOLIS, BLADE RUNNER, THE MATRIX, 1984 etc. We draaien de film in november, in 35mm scope-formaat: het breedbeeld van de spaghetti-westerns. Erg zeldzaam voor kortfilms, maar dit wordt een superproduktie die gauw een half miljoen dollar zou kosten als we't allemaal eerlijk zouden spelen. Maar we betalen niemand, zelfs niet die special-effectsman die nu nog in San Francisco de laatste hand legt aan MATRIX REVOLUTIONS en straks zes maand lang aan onze film zal werken. De post-produktieploeg alleen telt nu al bijna 30 man!

PUPPY (drama, 110mins, wr/dir: Kieran Galvin, prod: OZZYWOOD Films)

Eerste OZZYWOOD-langspeelfilm, geschreven door de buitengewoon gelauwerde Kieran Galvin die ook regisseert. De Australische Filmcommissie (AFC) heeft ons gepreselecteerd voor subsidie en op 16 september vlieg ik naar Melbourne om het project samen met de regisseur te verdedigen. Het is een karakter-thriller als je wil. We 'pitchten' de film aan Duncan Thompson, een vooraanstaand script-doctor, die op basis daarvan meteen aan het volgende script van Kieran wil meewerken. PUPPY is ook ingediend voor SpaaMART, tijdens de jaarlijkse Australische producenten-conventie SPAA in november. Ziezo. En nu over naar Amanda.

AMANDA VERKOOPT RUSSELL CROWE'S DROOMHUIS


Russell Crowe's incarnatie van 'Gladiator' Maximus werd onlangs gekroond tot top-held aller tijden, daarmee versloeg hij 'Rocky', 'Ripley', 'Rick Blane' en 'Lawrence of Arabia'. Enkele jaren geleden had Crowe zijn zinnen gezet op een pakhuis in Glebe. De gelukkige koper werd Mark Johnson, een advocaat in Sydney bekend vanwege zijn connecties met de lokale mafia. Minder bekend is dat hij gehuwd is met Amanda's tante Coleen Strudwick. Het huis gaat binnenkort opnieuw de markt op, ditmaal vertegenwoordigd door 'Segers Realty'. Russell Crowe zal wel niet opdagen voor de openbare verkoop. Hij heeft net een flatje gekocht voor zo'n $11m.

BALMAIN - GLEBE ...

We zijn weer verhuisd. Ga gerust aan onze geestelijke gezondheid twijfelen: drie adressen op een jaar tijd is totaal geschift. In feite zijn we er in pure Big Brother-stijl uitgesmeten. Begin dit jaar kwam de eigenares van het huurhuis in Glebe op bezoek (zie Nieuwsbrief 7). Hoe prachtig haar huis er wel uitzag en hoe blij ze wel was dat we het zo goed onderhielden en bla bla bla. Even later viel de opzegbrief in de bus: 28 dagen om te vertrekken. Omdat er pas onlangs een schatter was langsgekomen vermoedden we dat ze zouden verkopen. Amanda pissig natuurlijk. Niet omdat we ons huis uitmoesten, wel omdat ZIJ niet gevraagd was om de verkoop te doen ;-)

... LEICHHARDT: VIVA ITALIA

Gelijktijdig met onze opzeg kregen we nog een andere opzeg: van onze huurders in Leichhardt. Van de nood een deugd gemaakt en we besloten om in ons eigen huis te trekken. Alle buren zijn nu Italianen: links, rechts en overkant. Aan het eind van onze straat is Norton Street, het Little Italy van Sydney. Je hoort er meer Italiaans dan in Genk of Meulenberg. Er is een Associazone Napoletana, een Italiaanse krant, radiostation en vele winkels hebben niet eens een Engels uithangbord. Enkele jaren geleden plantten ze er hun eigen 'ITALIAN FORUM', een groot complex Italiaanse stijl met een gigantisch binnenplein waar een handvol Italiaanse restaurants en trattoria's tegen elkaar op concurreren.
Het lijkt wel of zowel Amanda als ik hier met ons verleden geconfronteerd worden...

MERTENS IN DE MORGEN

Elke ochtend worden we wakker met Clive Robertson. Na Julien Put is Clive één van de geestigste presentatoren die ik ken en het programma dat hij presenteert is de heerlijkste mix van klassieke, symfonische en instrumentale muziek. Je kan hem via breedband op het internet beluisteren en ik kan Clive warm aanbevelen voor zijn droog-komisch talent en de licht-klassieke ochtendmix.


Even geleden werd ik uit mijn dromen gehaald met een vagelijk bekend melodietje. Toen ik bij bewustzijn kwam herkende ik mijn ex-collega Wim Mertens met 'Close Cover'. Het stukje is bekend uit de Peter Greenaway-film THE BELLY OF AN ARCHITECT of beter nog van de ouwe BRT-Nachtradio. Ik keek op de klok: 7.30am. In Vlaanderen: 23.30h ... de exacte tijd waarop jarenlang de nachtprogramma's van start gingen.
Onbevestige bronnen beweren dat Greenaway na de bewuste BELLY ... niet meer met Mertens wilde werken. Op bezoek in België herkende hij zijn soundtrack op de radio, waarop iemand hem er op attent maakte dat de muziek al jaren voordien gebruikt werd. Het contract met Mertens stipuleerde nergens dat er NIEUWE originele muziek moest gecomponeerd worden...

DUIZEND BOMMEN EN GRANAATAPPELS

Zoals de Vlaming naar Tenerife gaat, zo gaat de Australiër naar Bali. Wegens weinig tijd en nog minder geld werd dit onze eerste vakantie sinds Hamilton Island vorig jaar. Voor mij niet veel minder dan een cultuurschok want Sydney mag dan wel Zuidoost Azië zijn, het echte Azië had ik nooit aanschouwd. Wie dit mooie maar arme stukje wereld met eigen ogen gezien heeft, slaat de volgende paragraaf best over.


Al tijdens het landen gingen mijn ogen open: De lucht was zwart van de windvogels. Zo weren ze hier vogels van de rijstvelden maar het is ook een nationale kunst, de gemiddelde windvogel is zo groot als een auto.
Na een paar uur aanschuiven bij de douane was het idyllische er snel van af. Riolen zijn open en vuilnis wordt aan het einde van de dag in open lucht verbrand. Op straat zie je een ongecontroleerde chaos van fietsers en bromfietsers die om hun plaats op de weg concurreren. Verkeersregels moeten hier nog uitgevonden worden. Uitgemergelde honden lopen argeloos tussen het verkeer zonder zich te storen aan de indringende stank van uitlaatgassen. Overal word je aangesproken "Speak English? No money ... is free!" Sjacheraars die je proberen timeshare aan te smeren. Op de grond, voor winkeltjes of restaurants liggen bloemstukjes met kleurige kruiden en een rookstokje: offers aan de goden. Vrijwel alle Balinezen zijn diepgelovige, vreedzame Hindoes. In de toeristenstalletjes zie je T-shirts "Fuck terrorists". Sinds 'de bom' is het land in een nog diepere crisis dan voorheen. Voor de toerist is het allemaal lekker goedkoop. Het gemiddelde maandloon van het tafelpersoneel in de restaurants is 500.000 roepies. Als je buiten de internationale hotels gaat, vind je een heerlijk 4-gangen ontbijt met je eigen keuze van koffie, vers fruitsap, brood, eieren etc. voor zo'n 50.000 roepies (en dat is voor TWEE personen). In schril contrast: het diner in ons hotel kostte ons 2 miljoen roepies, of vier maandlonen.

klik hierboven voor een impressie van onze vakantie

Bali is niet alleen arm, het is een prachtig groen eiland met vriendelijke, mooie mensen. Erg verleidelijk als je weet dat je een lap grond kan kopen voor 15.000 Australische Dollars. Als buitenlander moet je bij wet wel een Indonesiër als mede-eigenaar op het contract hebben.
Bali is een magisch eiland. De vruchten klinken exotisch en smaken zo ook: 'snake fruit' (een soort geparfumeerde appel in een schil als slangehuid), pisangs (kleine zoete banaan), mangostin (een soort lychee), granaatappels. Allemaal geurig en smakelijk. Amanda en ik hebben trouwens onze droomplek gevonden: 200 are grond op een klein uur rijden van het toeristische centrum van Kuta. Je hebt er een 360° uitkijk: aan de ene kant groene rijstvelden en palmbomen, aan de andere kant de oceaan. Bali is een eiland van dromen...

KORT NIEUWS

De jongste tijd krijgt OZZYWOOD opmerkelijk veel telefoons en emails uit alle delen van de wereld. De verklaring: ga naar GOOGLE en tik in "film television production sydney australia". In sommige landen verschijnen we als het eerste zoekresultaat! Wojciech, de regisseur van AEROSOL (zie hoger) ging gisteren met zijn pa TITANIC 3D: GHOSTS OF THE ABYSS van James Cameron bekijken in Sydney's Imax-theater. De zaal zat vol, op twee plaatsen na, vlak naast Wojciech. Op dat ogenblik komt toch wel George Lucas met echtgenote de zaal binnen... George ging naast Wojciech zitten en achteraf praatten ze over THX 1138 en AEROSOL. Als dat geen voorteken is. Lucas is nog een paar maand in Sydney om STAR WARS: Episode III af te werken.