Tuesday, November 13, 2001

Migratie

Geland. De maan staat op zijn kop. Het water in de gootsteen draait de verkeerde kant weg en de Kerstman draagt een korte broek. Maar hoe raakte ik hier?

Het is zover. Deze email reisde in luttele seconden ruim 20.000km vooraleer op uw scherm te verschijnen (mede-zuidelijkhalfronders even je kop houden). In de tijd dat deze stad gesticht werd door kapitein Cook en kornuiten, deed een bericht er ruim een half jaar over om die afstand af te leggen en een goed deel van de bemanning op die eerste schepen haalde de bestemming niet levend. Leve Qantas Airlines, de enige luchtvaartmaatschappij zonder fatale crashes (dixit Dustin Hoffmann in RAIN MAN).

De Provence was wonderlijk, al werd het zwemwater met zijn 18 graden een beetje koeltjes ...

Waar was u op 11 september 2001? Wel, wij reden van Apt naar Hasselt en bleven zowat de hele weg aan de BBC World Service (AM 648) gekluisterd. Vervolgens een hele week CNN kijken, want het Belgische weer was niet van aard om ons naar buiten te lokken.

18 September: London Heathrow. Exact een week na de WTC aanslagen. Chaos, dat raadde u al. Een paar uur lang in British Airways-dekens gewikkeld wachten in een soort legertent met gratis thee en broodjes. Yes!

Hong Kong. Wow. Mijn eerste voet op Chinese bodem en het was een waar genoegen. Lunch in Lan Kwai Fong, een soort Chinees Soho, en daarna koffie met zicht op de adembenemend mooie Victoria Harbour. De koffielounge bleek achteraf het Intercontinental Hotel, toen we datzelfde havengezicht een half uur later op CNN zagen geadverteerd.

Korte overstap via mijn favoriete luchthaven: Singapore's Changi. Als je ooit urenlang op een luchthaven komt vast te zitten, zorg dat het op Changi is. Alleen in Disneyland werken ze harder om bezoekers te plezieren.

Op naar West-Australie. Hmmm. Wat een geluk dat we niet 100 jaar vroeger naar Sydney zijn verhuisd, want zo moet het daar toen hebben uitgezien. Waarmee ik niet wil zeggen dat ze in het Westen een beetje achter zijn, het is gewoon ons ding niet. En laat je vooral niet verleiden tot een toeristisch uitstapje naar het zeer verlokkelijk klinkende 'Peaceful Bay'... een desolaat en deprimerend caravan-park aan de Westkust op zo'n 50km van de beschaving. Wij toefden er 3,5 minuten. Hier helpt geen eeuwige zon.

Laatste avond voor de finale etappe naar Sydney: Fremantle. Een stadje even buiten het niet zo hippe Perth. Op aanraden van gastvrouw Jackie flaneren we langs de 'cappucino-strip', waar ze de volgende restaurants kon aanbevelen: Sandrino's, Madonna's, Bella Italia en San Remo. Of er in Fremantle alleen maar Italiaans gegeten wordt? "Nee hoor," zegt ze: "je vindt hier allerlei visrestaurants!" Wel, Jackie, geloof ons: er zijn alleen maar Italiaanse restaurants in Fremantle. Gelukkig wordt dankzij die taaie concurrentie je appetijt meer dan rijkelijk beloond. Een pasta- en viskeuken van uitzonderlijk hoog niveau...

28 September: Sydney.

Eindelijk.

0 Comments:

Post a Comment

<< Home