Sunday, April 07, 2002

De elementen

Time flies when you're having fun! Eindelijk wat meer over OZZYWOOD, de frisse wind die er deze dagen door mijn CV waait.

Dzjees, drie maand sinds het laatste bericht. Inspiratie uitgeput? Niets te melden? Liever lui dan moe? Neen. Te druk met het Ware Leven. Daarom trouwens ook een simpeler editie.

DE ELEMENTEN

De branden waren nog maar net geblust of de watergoden daalden over Sydney neer. Volgens aloude traditie gebeurt dat telkens wanneer er Belgen op bezoek zijn. In november van 2000 regende het non-stop gedurende meer dan een week, tot groot ongenoegen van de aanwezige leden van de Segers-clan. En dit jaar gebeurde het opnieuw. Rudolf, vriend en filmmaker, kwam ons begin februari voor een tiental dagen opzoeken en gedurende die tijd leek het hier meer op Hong Kong tijdens het typhoon-seizoen dan op het spreekwoordelijk zonnige Sydney.


Twee achtereenvolgende dagen (5 februari en 6 februari) haalde de regen de voorpagina van de Sydney Morning Herald. Uiteraard kwam Rudolf hier niet naar toe om te zonnen of te zwemmen. De joint venture CosmoKino-Ozzywood is inmiddels een feit.

OZZYWOOD

Weer es een regenachtige dag op kantoor in Londen, ergens in het jaar 1999. Ik wist toen al dat ik ooit in Sydney zou aanmeren en er mijn eigen zaak opzetten. Over de naam hoefde ik niet lang na te denken. OZZYWOOD, naar analogie met HOLLYWOOD en BOLLYWOOD. Sommigen noemden trouwens de Fox studio's in Sydney toen al zo. Als symbolische daad registreerde ik meteen het web-domein www.ozzywood.com dat wonderwel nog vrij bleek te zijn. Officieel - voor de belastingen - ging Ozzywood pas van start op 1 oktober 2001. Het ultieme plan is altijd geweest om een oscarwinnende film te produceren. Ik weet nu al dat het een uitputtingsslag zal worden. Intussen tast ik de markt af naar projecten die tegelijk tof en realistisch zijn. Wie trouwens geregeld de website bezoekt, heeft misschien gemerkt dat er een logo-crisis aan de gang is. Vreest niet, het design-team van Studio Jack the Cutter is aan de slag gegaan en als ik niet te kieskeurig ben, moet er over een paar maand zeker beterschap in zitten ;-)

FILMNET

Al geruime tijd voor aankomst in dit deel van de wereld las ik wekelijks Filmnet, een uitstekende nieuwsbrief voor de locale film- en televisie-industrie. Via dat kanaal maakte ik kennis met een aantal mensen waarvan er enkele intussen goeie vrienden zijn geworden. Er is hier geen nood aan ideeen en mensen om ze uit te werken. De enige prioriteit is het selecteren van die ideeen op basis van hun haalbaarheid en de kwaliteit van het team er achter. Aan goeie wil is er hier in het geheel geen gebrek. Het lijkt soms of heel Sydney met film en TV bezig is. Ooit dacht ik dat het zwaartepunt van de audiovisuele industrie in Melbourne lag maar dat misverstand is inmiddels uit de wereld geholpen. Melbourne lijkt wel de intellectuele tegenhanger, het culturele kleinere broertje en Sydney is het economische zwaargewicht. Op het vlak van film en TV kan je het misschien vergelijken met de tegenstelling New York - L.A.

DE KREEFTENVISSER










Deze week monteer ik met regisseur James Middleton de documentaire The Crayfishermen (waarvan je de info al een poos op de website kon vinden onder de werktitel 'The Crayfishermen').

James draaide de film vorig jaar in het wilde zuidwesten van Tasmania. Het is het verhaal van Des, een gepensioneerde visser die zeven jaar na zijn laatste tocht op zee terugkeert naar de plaatsen waar hij meer dan veertig jaar kreeften ving.


Des wil voor zichzelf achterhalen of het allemaal de moeite waard was of dat hij zijn leven vergooid heeft in dit onaangetaste en onschatbaar mooie, vergeten deel van de wereld.

Eens we de film afgewerkt hebben, zoek ik als coproducent naar kopers, zowel hier in Australia als internationaal.

FEARS OF DESIRE

Een kortfilm over de prille en breekbare relatie van Alexander en Helena, geschreven door Robert Lorrigan. In vijftien minuten zie je hoe Alexander in een dronken bui een spelletje Willem Tell speelt met Helena en haar per ongeluk doodschiet. Via flashbacks ga je terug in de tijd en zie je het koppel bij eerdere ontmoetingen, tot helemaal bij het prille begin waar ze elkaar leren kennen. De film gaat voornamelijk over de angst om elkaar te verliezen. Rob, die het scenario baseerde op een kortverhaal 'De Gele Ballon', werd met een ander scenario voorgeselecteerd door de Australische Filmcommissie en momenteel werkt hij aan een langspeelscenario waarmee hij toegelaten werd tot het Capricorn Hill artiestenlandgoed. Samen met Rob werkte ik aan de ontwikkeling van dit scenario. Toen ik het voorstelde aan Rudolf Mestdagh, stapte die aan boord als co-producent voor Belgie en we hopen het in Vlaanderen te kunnen draaien.

HARBOUR LIFE

Andy Hartley is na Chris Craps wellicht de meest creatieve scenarist en ideeenbedenker die ik al ooit tegen het lijf liep. Het verschil is dat Chris op de Kapucijnevoer woont en Andy in Bondi. Dat laatste is dichter bij de deur. Uit de vloed van bedenksels, synopses en 'pitches' pikte ik tot nu toe 3 projecten die ik graag met Andy zou willen uitwerken. Eerst en vooral is er FIGHTING SPIRIT (werktitel), wat volgens mij onze oscarwinnaar wordt. Het verhaal van deze langspeelfilm vertel ik later nog wel eens maar het project is TE mooi om er nu al mijn vingers aan te verbranden. Eerst wat ervaring op doen en dan beginnen we er aan. Intussen is er nog BOXES, een idee voor een televisieserie over 4 bankovervallers die de kluizen van een bank leegroven en in elke aflevering er een openmaken. De inhoud vertelt telkens wat over de mala fide eigenaars en geeft aanleiding tot een spannende episode in flashback. Zie je't niet? Wacht tot het bij Channel 4 in premiere gaat. En tenslotte hebben we de documentaire over de haven van Sydney waaraan hij al enkele jaren sporadisch werkte met een bevriend journalist en Sydney-kenner. Afgelopen week kregen we eindelijk de principiele toestemming om te gaan draaien op de schepen van de Waterways Authority en de eerste draaidag voor de pilootaflevering is gepland voor het eind van deze maand.

VASTGOED EN DROLLEN

Amanda en Otto maken het goed, dank u. Otto is intussen ruim 6 maand en kan nu alle honden in het park de baas. Elke avond wandel ik met hem naar het piepkleine maar prachtige Elkington Park, hier vlakbij.


Otto speelt er met pakweg een dozijn andere honden terwijl ik de zonsondergang en de overvliegende 747's bewonder. In het park zijn overigens bij elke vuilnisbak ‘honderollen’ aangebracht. De honde-baasjes kunnen er plastic zakjes afscheuren voor het geval de lieverd zijn ‘business’ doet, dan wordt dat meteen keurig opgeraapt en in de vuilbak geslingerd. Hier zie je dan ook zelden hondedrollen op stoepen of in parken.


Amanda blijft verder bouwen aan haar reputatie van ‘De Vastgoed-Koningin van de Inner West’, nadat ze in maart een omzet haalde die zelfs haar baas in zijn 8-jarige carriere nooit verwezenlijkte. Helaas heeft dat ons nog geen centimeter dichter bij een eigen huis gebracht. Sinds januari hebben we een drietal droomhuizen aan onze neus zien voorbijgaan en de gemiddelde prijzen gaan hier maandelijks met zo’n 1.6% omhoog. Voor het soort huis waarnaar wij zoeken betekent het dat we ons budget sedert onze aankomst in Sydney met meer dan AUD$75,000 hebben moeten aandikken.

Deze blog is niet nagelezen op anglicismen of schuttingtaal. Bij voorbaat dus mijn excuses.